Auteur: annetvan

Jack was eigenlijk gestuurd door zijn baas, die was zijn woedeaanvallen meer dan zat. Tijdens een van de gesprekken vertelde Jack zo langs zijn neus weg dat hij geen contact meer had met zijn moeder, hij kon niet met haar overweg en was er wel klaar mee. Er klaar mee? vroeg ik. Je bent nooit klaar met je moeder, je blijft met haar verbonden of je nu wilt of niet. De volgende keer kwam Jack binnen met de mededeling dat hij zijn moeder gebeld had…. 

Esther worstelde sinds de scheiding met God, en met Zijn genade. En in haar kerk leken ze er ook niet goed raad mee te weten. Tijdens de gesprekken kreeg Esther helder dat ze eerst mocht rouwen om haar verliezen, en kreeg ze weer zicht op hoe God naar haar kijkt.

Bas had het op veel levensgebieden prima voor elkaar. Maar als zijn vrouw een kritische opmerking maakte ging het helemaal mis. Dat kon hij gewoon niet hanteren. Over ‘vroeger’ praten wilde hij liever niet. Toen hij ging inzien dat ‘vroeger’ soms nog heel actief werkzaam is in het ‘nu’ kreeg hij een belangrijke sleutel in handen.

De feestdagen waren weer rampzalig verlopen. Iedereen had er last van. Dus kwamen ze met het hele gezin praten. Ze waren ook allemaal zo verschillend. Toch vonden ze genoeg gemeenschappelijke grond om het contact voor de toekomst te behouden, waardevol!

Mariska meldde zich aan voor een intake met een dubbel gevoel. Was therapie niet overdreven? Was dit wel nodig of stelde ze zich aan? Dit vroeg ze zich ook nog bij de volgende gesprekken af, maar toch kreeg een gevoel van opluchting en blijdschap steeds meer de overhand. Het voelde goed dat ze zichzelf nu eindelijk serieus nam!

….was een harde werker die voor iedereen klaarstond. Hij had zijn zaakjes onder controle, allemaal goed voor elkaar. Totdat hij door ziekte tijdelijk niet meer kon werken. De zorgen vlogen hem aan. Wat als hij zijn baan zou verliezen net als zijn vader?  De ‘spoken’ uit zijn verleden achtervolgden hem en hij had nu geen energie meer om ze vóór te blijven. In de therapie zag Hans zijn spoken eindelijk onder ogen, werd hij weer rustig, en kreeg hij weer vertrouwen in zichzelf, in God en in zijn toekomst. 

….had veel verliezen geleden. In zijn jeugd het overlijden van zijn vader en een broertje, en later ging het mis met zijn relatie en op het werk. Hij zag het zelf niet zo, dit was gewoon zijn leven. Maar toen we zijn leven zichtbaar maakten door middel van de poppetjes werd het ineens duidelijk. Zo kon hij eindelijk gaan rouwen, en zo kwam er weer ruimte in zijn leven.

….kwam met een flinke burn-out. Ze kon niet meer naar haar werk, maar zat thuis op de bank, aangeslagen. In de therapie ontdekte ze waarom ze zo moeilijk kon opkomen voor zichzelf, waarom ze zo streng was voor zichzelf. Na een paar maanden knapte ze op. Zelf omschreef ze het zo: Ze kon weer uitvliegen terwijl ze binnenkwam als een vleugellam vogeltje.